22 Nisan 2012 Pazar

CEHENNEME UYANDIM

Kötü bir rüya görmek gibisin sen. Terlemek, Terlemek ve uyanamamak. Sonunda detayları hatırlanmayacak bir korku gibi. Bir daha asla uyumayı istetmeyecek kadar güçlü. Ve dirayet edilemeyecek kadar cazip.


Yürürken güneşin altında elimizde bilmem kaç hatıranın kulpları ile, durup dinlenmeye zaman vermeyen korkunun ana kahramanı. Ellerimde kulpu kırık bir kaç anımla hasretim var. Geriye bir ben böyle duru, makyajsız, çıplak. Bir ben hatırlarım seni izlemenin acısını, sen elinde tutarken 'O' diğerinin, 'O' ötekinin yularını, bir ben bilirim seni düşünmeyi teninde başka bir tenin hatıraları ile...




Gece nefes kesen, kendine tutsak eden korkunun mimarı; ben kırdım elimde kalan son parça kulpu kırık testimi, olmayan suyunun yolunda. Ve geriye beni ıslatan terim kaldı. Uykuya daldım dua ederek, yakararak kapadım gözlerimi, korkmamayı dileyerek ama asla terk etmemeni isteyerek. Terimi testine doldurmaya niyetlenip sızdım ben geceleri , sen orada, uzakta düşlerken 'O' diğerini.


Kimilerinin Araf'ı kimilerinin Cehennem'i. Peki nerede senin 4 kitapta müjdelenen Cennet'in. Ben kaybettim, yine uykuya daldım...


22.04.2012
Harbiye
Canberk Noyan   









Hiç yorum yok:

Yorum Gönder